ارایه یک الگوریتم بازشناسی ستاره به منظور تعیین وضعیت درست فضاپیما

در این پایان نامه یک الگوریتم بازشناسی الگوی ستاره به منظور تعیین وضعیت فضاپیما و برای ‏میدان دید 6/14 × 6/14 درجه به گونه ای طراحی شده است که در مقابل نویز مکانی و نیز عدم ‏قطعیت اندازه گیری قدر ستارگان مقاوم بوده و همچنین به حداقل حساسیت حسگر تصویربردار ‏وابسته نبوده و برای یک سامانه ی مستقل از پیش تنظیم رادیومتریک طراحی شده است. با توجه ‏به مقاومت بسیار خوب الگوریتم شبکه بندی در برابر نویز، از آن به عنوان روش پایه استفاده کرده-‏ایم. در الگوریتم شبکه بندی اصلی برای هر زوج ستاره، (ستاره ی مرکزی- ستاره ی همسایگی) یک ‏الگوی شبکه بندی را به گونه ای تشکیل می دهند که هر ستاره ی دیگر با قرار داشتن در یک سلول ‏بیانگر 1 و عدم حضور ستاره در سلول های شبکه بندی بیانگر صفر باشد. به این ترتیب مکان نسبی ‏ستاره های آسمان نسبت به ستاره ی مرکزی را به یک رشته بیت تبدیل نموده و با مقایسه ی این ‏رشته بیت با پایگاه داده عملیات بازشناسی را انجام می دهند. در این پایان نامه با ارایه ی روش های ‏جدید 1) حذف ناحیه ی ابهام، 2) تعیین اندازه ی سلول الگو موفق به ارایه ی یک الگوریتم ‏بازشناسی بهبود یافته با احتمال درستی 8/99% برای انحراف از معیار 103 قوس ثانیه در سنجش ‏خطای زاویه ی ستاره ها و نیز در شرایط عدم قطعیت با انحراف از معیار 4/0 قدر روشنایی و ‏مناسب در شرایط مستقل از پیش تنظیم رادیومتریک شده ایم. مقاومت این الگوریتم به میزان 8/1 ‏برابر انحراف از معیار نویز مکانی، بیشتر از الگوریتم های مشابه بوده و نیز در مقایسه با الگوریتم ‏هرم در مقابل تعداد میانگین غیرستاره ی بیشتری مقاومت دارد